به نام خدای دل های خسته.... خیلی خسته...
خدایا... میخواستم بگویم به اندازه آن ۹ ماه و این چند روز قوی بودن خسته ام. اما وسعت خستگی ام چیزی بیش از این بود. به اندازه تمام روزهایی از عمرم که درگیر دنیا بوده ام. درگیر بازی ها، رنج ها، شادی های گذرا، دردها، غم‌ها، نگرانی‌ها...
خدایا دنیا هیچوقت به ما شادی خالص هدیه نکرد، و ما همیشه اینگونه حریصانه به دنبالش می‌دویم و التماسش می‌کنیم...
طالب دنیا و نعمت هایش بودن، اندوه همیشگی ما را تضمین می‌کند...