یکی از مهم ترین چیزایی که توی دلخوری ها و بحثای زندگی مشترک هست اینه که حواست باشه تو یه رقیب نداری که هرجور شده کَل‌شو بخوابونی. تو یه هم تیمی داری که اگه ببازه تو هم باختی ... خیلی مهمه که استراتژی ها رو بر مبنایی بچینی که اون ببره تا تو هم برنده باشی ... قشنگه ولی ترسناکه.... یکی هست که تمامِ توعه. تمام تو ...
"فلانی" به یکی میگه "داشتم فکر میکردم موهاتو کوتاه کنی بهتره، فلان مدل بزن بعدشم رنگش کن" (جلوی شوهر اون بنده خدا)
چند ساعت بعد به یکی دیگه میگه رنگ ابروهات رفته بهتر شدیا ....
با خودم میگم : یادم باشه چه صورت زشتی داره اظهار نظر در مورد بقیه وقتی ازت نظر نخواستن. به خودم میگم "ادب از که آموختی..." و یادم میاد که خیلی از موقعیتای زندگیم میگم اگه این "فلانی" بود چیکار میکرد من اون کارو نکنم. بیاید مثل فلانی نباشیم.
تمام روز برام پیامای عاشقانه میفرسته، روی تخته می نویسه خانوم عاشقتونم، ولی نگاهش رو همیشه میدزده ... باید مدل دوست داشتن آدما رو بشناسیم. شاید کسی حتی اون نوع دوست داشتن از طریق نوشتن رو هم نتونه ابراز کنه ....
*عنوان برگرفته از غزلی سروده ی فرامرز عرب عامری
از مزایای ازدواج اینه که از هندزفری بی نیاز میشی . چون همیشه باید گوشی هوشیار و شنوا برای شنیدن صدای یار داشته باشی :-)