به نام دوست ...
خب ... بعد از مدت‌ها دوباره سلام می‌کنم به وبلاگ‌نویسی و آشتی با کلمات ...
از روزهایی که عطر و بوی جدیدی دارند...
این مدت درگیری‌های ذهنی زیادی داشتم که بالاخره کجا بنویسم. بیانی‌ها آنقدر "شهر را خالی از عشاق" کرده‌اند که دست و دلم به اینجا نوشتن نمی‌رفت.
اما اینجا را دوست دارم. بیشتر از سرویس‌های دیگرِ وبلاگ‌نویسی. خدا کند که روزی پشیمان نشوم...
(درباره‌ی من کمی به روز شد)