خب سلام ...
سلام به همه همراهان این وبلاگ که زحمت کشیدن اومدن وبلاگ آقای علیرضا و اونجا کامنت گذاشتن، من نظرات همه رو با دقت خوندم، همون‌طور که توی آخرین کامنت گفتم هیچ‌کس جواب سوال منو نداد... من خودم جواب اون سوال رو از طرف خودم میدم...
- من اگر اونجا بودم مثل همه موقعیت‌هایی که یه گوشه خزیدم و سکوت کردم، بازم سکوت میکردم، نکنه چیزی بگم و اونم چیزی بگه که «آبروم» بره، میدونید راستش رو بخواید اصلا من هیچوقت توی اون موقعیت قرار نمی‌گیرم که بعدش بخوام همچین تصمیم بزرگی بگیرم که چیکار کنم، چون اصلا برام مهم نبود اون زمین فروش میره یا نمیره ، من سه تا بچه قد و نیم‌قد دارم، هزار تا مشکل دارم، به من چه که طرف میخواد اون زمین رو بفروشه یا نه، مهم هم بود اصلا تخصصش رو نداشتم، راستش اصلا احتمال بودنم توی اون جغرافیا صفره چون تا حالا هیچوقت توی زندگیم حاضر نشدم آسایش خودمو به خاطر کسی به هم بزنم، ته کار خفنی که کردم اینه که یه بار رفتم راهیان نور دیدم اونجا فشار آب کمه دیگه نرفتم:)) چه برسه به اینکه دست زن و بچه م رو بگیرم برم وسط بیابون.
درس خوندم، سعی کردم آدم خوبی باشم، به بقیه لبخند بزنم، و «سرم توی کار خودم باشه» ، تا حالا هیچوقت توی موقعیتی حتی هزاران بار ساده‌تر از این هم خودمو قرار ندادم که بتونم تصور کنم چه اتفاقی می‌افتاد اگه من اونجا بودم، من توی خیابون خانومایی با حجاب خیلی بد رو دیدم، ولی چیزی نگفتم، حتی «قول لین» هم نگفتم... با لبخند و مهربونی و کاغذ و حتی به اطرافیان نزدیک و ... هم چیزی نگفتم، اصلا هر کار بدی دیدم هیچی نگفتم، میدونید چرا؟ چون عافیت‌طلبم ...
من میخواستم به خودمون ثابت کنم که خیلی‌هامون نمیدونیم اگه توی اون موقعیت بودیم باید چیکار می‌کردیم که نتیجه خوبی بگیریم، فقط از دور میگیم فلانی کار بدی کرد. چون همیشه قضاوت کردن از عمل کردن ساده‌تره ... همه‌مون تئوری‌پرداز های خوبی هستیم، بکن نکن بگوهای خوبی هستیم، اما به عمل که برسه معمولا سرمون به کار خودمون گرمه، اصلا مگه خودمون رو ولایی نمیدونیم؟ کتابای رهبری درباره امر به معروف رو خوندیم؟ سخنرانی‌هاشون رو کامل گوش کردیم؟ «نه فعلا ایراد گرفتن از اونی که خونده راحت تره:)) » ... خیلی‌هامون کلا با امر به معروف مخالفن، پس ان شاء الله باید توی جبهه های دیگه انقدددد فعال باشن که اثرات دیگه ای غیر از امر به معروف داشته باشن برای بهبود اوضاع جامعه، حتما برنامه دقیق و منظم و مدونی لااقل برای خودشون دارن که مو لای درزش نره... حتما جواب محکمی هم دارن برای زمین موندن واجبی به اسم امر به معروف... من خیلی جاهلم توی این مسیر و این موضوع، توی دین خودم خیلی جاهلم، دارم کم کم به این نتیجه می‌رسم که اصلا نیازی به تریبونی مثل وبلاگ برای صحبت کردن ندارم چون باید بیشتر سکوت کنم ... باید بیشتر بخونم و بدونم و فکر کنم و بفهمم ...
ببخشید، ذهنم پر از صداست ... خیلی نیاز به سکوت دارم :)