بسم الله الرحمن الرحیم 

مدت‌هاست مشغول مطالعه کتاب «کهکشان نیستی» هستم، پیش نمی‌رود، اما نه به همان دلیلی که قبلا کند پیش می‌رفت، حالا از صفحه ۱۳۶ جلوتر نمی‌روم... دست و دلم نمی‌رود، دلم جا خوش کرده در نامه‌ای از ملاحسینقلی همدانی، انگار که در این کلمات سرّی ریخته‌اند و سِحری به کار بسته‌اند. بارها کتاب را باز کرده‌ام، این دو سه صفحه را برای بار چندم خوانده‌ام و بعد با شرمندگی کتاب را لابلای کتاب‌هایم مخفی کرده‌ام ... 

«اهمّ اشیاء از برای طالب قرب جد و سعی تمام در ترک معصیت است.

تا این خدمت را انجام ندهی نه ذکرت و نه فکرت به حال قلبت فایده ای نخواهد بخشید، چرا که پیشکش و خدمت کردن کسی که با سلطان در مقام عصیان و انکار است بی فایده خواهد بود..»