گل داوودی من! قصه‌ی پاییز جانکاه است ...
يكشنبه, ۸ مهر ۱۴۰۳، ۰۶:۲۲ ب.ظ
می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه،
روح را تصفیه نمی کند و
الماس عاطفه را صیقل نمی دهد؛
اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛
چرا که غم حریص است و بیشتر خواه و مرز ناپذیر...
هر قدر که به غم میدان بدهی،
میدان می‌طلبد،
و باز هم بیشتر، و بیشتر...
#نادر_ابراهیمی
+ ازش پرسیدم چیکار می‌کنی، گفت «غمگینی میکنم»، باتوجه به شناختی که ازش داشتم می‌دونستم منظورش چیه، بلده چطوری با غماش زندگی کنه و آشفته نشه، نه ازشون فرار می‌کنه نه توی غماش ذوب میشه، این جمله برام خیلی باارزش بود، غمگینی کردن انگار یه مهارت بزرگه که تا بلدش نباشیم نمی‌تونیم درست زندگی کنیم، من وقتی غمگینم، کنارش ترس و آشفتگی رو هم تجربه میکنم... شما بلدید غمگینی کنید؟!
- ۰۳/۰۷/۰۸
سلام دزیره
نمی‌دونم راستش. حس میکنم از اون دست سؤالاییه که باید یه آدم نزدیک بهم جوابش رو بده نه خودم.
راست‌ترش اینه که حس میکنم من هم بلدم غمگینی کنم ولی خُب مطمئن نیستم بقیه هم همین نظر رو در مورد من داشته باشن.
فکر میکنم الآن بهترین آرزویی که میتونم براتون بکنم اینه که شما هم غمگینی کنید:)