دخترمان را به احترام شما فاطمه صدا می‌زنیم. به یاد شما، تا همیشه ورد زبانمان باشید... شرمنده ایم که هنوز نه شما را شناخته‌ایم و نه پیرو خوبی برای‌تان هستیم. اما دل‌خوشیم به اینکه به گوشتان برسد در دل‌مان قند آب می‌شود اگر اجازه دهید مادر صدایتان کنیم...
مادرجان...
فاطمیه که می‌رسید نمی‌دانستم برای غربت شما اشک بریزم، برای جراحت‌های تن‌تان، برای دل مولاجان‌مان، یا برای رنج طفلان خردسال شما... امسال اما درد تازه ای را از شما می‌فهمم. خدا به داد دنیایی برسد که داغ محسن‌تان را بر دل‌تان نشاند... فقط باید مادر باشی تا بفهمی «قتل ما فی احشائی من حمل» یعنی چه...